Τρεις νεκροί ''απεργοσπάστες''

Μπορεί να 'μουν εγώ ή εσύ.

Ο ξινομούρης στη δουλειά,

ο χαφιές του αφεντικού,

το ''πρόβατο'' που τρώει

ό,τι του σερβίρουν στα κανάλια,

ο ''παπαγάλος'',

ο "κολλημένος" που δεν καταλαβαίνει.

Ή μπορεί να 'ταν αυτός στην γκαρσονιέρα δίπλα

με τα δυο παιδιά

ή ο κολλητός μας,

που σπούδαζε με δάνεια μέχρι τα τριάντα

για 800 το μήνα κι αν

κι έχει τα χρέη στο λαιμό.

Μπορεί αυτή τη φορά

να μην μπορούσαν ν' απεργήσουν

ή και να μπορούσαν...

Μπορεί να 'μουν εγώ.

Μπορεί να 'σουν εσύ.

Όπως και να 'χει,

ήταν κάποιοι από μας.

Γεννέθλια

Πόσες γιορτές μετράς

μέσα σε γυάλινα μάτια;

Είναι τα μάτια των φίλων στο μυαλό σου

σαν οθόνες τηλεόρασης.

Έχει γίνει η ζωή σου

ταινία μικρού μήκους,

που σάρωσε τα βραβεία

σε φεστιβάλ θλιβερών ειδημόνων

και βαριεστημένου κοινού.

"Μικρή στη διάρκεια,

αλλά με δυνατές σκηνές.

Κορυφώνεται δυσανάλογα,

αλλά υπόσχεται ένα λαμπρό μέλλον",

έγραψαν.

Οι "διατυπώσεις", αν μη τί άλλο,

είναι "ρεαλιστικές".

Έμμετρον το λαϊκόν (και Λα τα μινόρια)

Οι ώρες γυρεύοντας σε πήγαιναν στους δρόμους

στριφτό τσιγάρο και να σέρνονται τα πόδια

χέρια στις τσέπες κι η βροχή κρατάει χρόνια

περνάνε οι μέρες κι εσύ παίζεις β' ρόλους.

Ξέχειλο τζιν, ξέχειλα όνειρα σε πίστα

μαράθηκες γιατί χρωστάς σ' άλλους ανθρώπους,

πολλούς. Φοβάσαι. Κι έτσι θα 'χεις κι άλλους λόγους

που έφυγες από το σπίτι μες στη νύχτα.

Κλωτσάς μια πέτρα σα να κλώτσαγες τον κόσμο

παίρνεις τα λόγια που σου είπανε στ' αστεία

μα τώρα είν' η ώρα που ξυπνάνε τα θηρία

κι έχουν τροφή τους μέσα σου

τους παιδικούς σου φόβους.