Μια φορά κι έναν καιρό

Ένας γοργόνος πίνει φαρμάκι.
Μόνο φαρμάκι.
Δεν ανασαίνει, έτσι, χωρίς λόγο, όταν μπαίνει στα βαθιά,
παρ’ ότι διαθέτει βράγχια
κάτω απ’ τις μασχάλες.
Ένας γοργόνος στέκει κλινήρης
και νωχελικός,
ως συμποσιαζόμενος ρήτωρ,
στον βράχο,
που ‘ναι σκαμμένος απ’ τη θάλασσα
σαν ανάκλιντρο
κι από κει μιλά στα κύματα.
Λυσσάει τα βράδια
και χτυπιέται.
Μεθάει γρήγορα
και ροχαλίζει όταν κοιμάται.
Ένας γοργόνος,
δεν πιστεύει πια στα παραμύθια.